NIMA:WHAT IS POETRYنیما : شعر چیست؟

img:moj

نیما : شعر چیست؟

شعر یک قدرت است . یک قدرت حسی و ادراکی که توسط آن معانی و صور گوناگون در بروز خود قو ت پیدا می کند

نیما  به جای آن که تعریف استاتیک گذشته گان را تکرار کند می کوشد به تعریفی دیالکتیک از شعر برسد وبه همین نیت  ادامه می دهد

شعر که قدرت حسی و ادراکی ماست ارتباط دست به نقد با احساسات روزمره ی زندگانی ما دارد و همین مساله باعث بر آن همه اشتباهات بزرگ شده است من می خواهم شما دچار این اشتباه نشوید .هستند کسانی که خیال می کنند شعر عبارت از واحد های احساسات ماست ,البته واحد های تاثرات  ما هست و نه چیزی بیشتر 

نیما: شعر و شاعری,ص ١٨٨ و ١٨٩

نیما با تاکید بر شعر زندگی و شعر امروز ,شعر تقلیدی و تکراری و قالب های کهنه و دستمالی شده را شعر مرده 

می دا ند و می گوید 

ما درست به دوره یی رسیده ایم که شعر مرده است ,مسیر نظر تنگ و محدودی که قدما داشته اند به پایان رسیده است ..راه کور شده است 

نیما:شعر و شاعری ,ص ٥٣

تقلید کورکورانه ی معا صران از هم که همیشه و هر جا بوده و در عصر دیجیتال با شتاب بیشتری ادامه دارد ممکنست در این مباحثه نیما حس  تقلید و اطاعت کورکورانه از متقدمان را مورد نظر دارد .چیزی که که نیما را همیشه آزار می دهد 

می گوید :آن که آغاز می کند به زحمات و اندوخته ی فراوان ,تجربه اندوخته و به هم انداخته است و حال آن که دیگری که سبک او را دوست دارد و تعقیب می کند ,با مساله حاض ر و آما ده پیش از خودی کار کرده است. آما ده نبودن مساله و حد و حدود راه ,مردم را به اشتباهات دائمی دچار کرده است از این که هنری از خود سراغ می دهند که بیشتر می توانندبه سبک شاعران خراسان یاعراق قصیده و غزل بسازند و تعجب می کنند چطور به این آسانی انجام می گیرد !

نیما تقلید مردگان امروز را از مردگان دیروز مثال می زند و می گوید این کپیه است ...و این چیزی برای هنرمند  ندارد و بیش تر و پیش تر از این ها به کمال رسیده است و آنگاه نظرش را به این گونه اعلام می دارد که 

راه برای تقلید همیشه باز است اما عمل ابتکار است که ارزش دارد و خلق الساعه نیست 

بنا بر این ها و با تعریفی که نیما از شعر به دست می دهد ,او رونویسی ها ,تقلید ها و پخته خواری معاصران را شعر نمی داند و به طریق اولی آنان را شاعر و معاصر نمی خوا ند و همچنین است رونویسی از شاهنامه به دست ترانه سرایان و یا تجربیات نوشین در به روی صحنه آوردن آن و همچنین ساعدی ها و حافظ ها و ساب های قلبی دوران ,که نه به این دوران بل به هیچ دوران  ندارند و رنج خود می برند و زحمت ما می دارند و آثار کاذ بشان ربطی به شعر و شاعری و تعاریف شعر ندارد